دهقان فصیح پارسی زاد *** کز حال عرب میکرده است یاد
آنکس که خود است فخر ایران *** اکنون شده مسروقه ی ترکان
خوب است که خود به آشکار گفت *** پاسخ به هر ادعای یامفت
ترکی صفت وفای ما نیست *** ترکانه سخن سزای ما نیست
اما چه کنم که با وقاحت *** می برند همه چیز را به غارت
از دزد چه آید جز حرامی *** دستبرد به امثال نظامی
قالب: مثنوی
بحر: هزج مسدس
ارکان: مفعول مفاعلن فعولن
دیریست که می گویند---این توصیه را بشنو
خواهی نشوی رسوا---همرنگ جماعت شو
ترک خود را چه چیزیافته؟---تافته ی جدابافته؟
آنکس که زننگ خویش--- انبوهی چو کوه ساخته
آدم بشو و گو کم---- تو فارسی و من تورکم
خواهی که چه برگویی؟---- توخالی ام و پوکم؟
تو مدام به ما تازی--- که آسمیله می سازی
آسمیله از لطف است--- تو لگد می اندازی؟
با آبروی خود-------- کرده ایم چنین بازی
ما به گوه شدیم راضی---گوه به ما کند نازی؟
بحر: مضارع اخرب
ارکان: مفعول و مفاعیلن
